இலங்கைப் பிரசினையில் இந்தியா இப்போது தலையிட வேண்டுமா?

யாழ் நகரம் மற்றும் இலங்கையின் வட பகுதிகளில் நிலைமை மிக மோசமாகி இது ஒரு humanitarian crisis என்பதாக செய்திகள் வந்த வண்ணம் உள்ளன. அத்தியாவசிய பொருட்களின் போக்குவரத்தும் ஸ்தம்பித்ததை அடுத்து இலங்கை அரசு ஏ-9 நெடுஞ்சாலையைத் திறந்து விட்டது, ஆனாலும் விமானங்கள் குண்டு மழை பொழிகின்றன. மஹிந்தா ராஜபக்ஷேயின் இந்தியா வருகையை ஒட்டி பல விவாதங்களும் கிளம்பியுள்ளன. இந்தியா சமீபத்தில் அனுப்பிய சாதாரண நிவாரண உதவி யையும் இலங்கை அரசு அவ்வளவாக விரும்பவில்லை என்று கூறப் படுகிறது.

ராஜீவ் காந்தி கொலைக்குப் பிறகு இந்தியா இலங்கை விஷயத்தில் நீண்ட நெடும் மௌனத்தைத் தவிர பெரிதாக ஒன்றும் கிழிக்கவில்லை என்பது எல்லாருக்கும் தெரிந்ததே. இதற்காக இலங்கைக்கு நன்கொடை அளிக்கும் நாடுகள் இந்தியாவைப் பாராட்டியுள்ளன - "இலங்கை விஷயத்தில் இந்தியா பொறுப்பான பங்காற்றி வருகிறது" என்று. அதாவது ஒரு கையாலாகாத மூன்றாம் உலக நாடு தன் அண்டை நாட்டு விஷயத்தில் எப்படி நடக்கவேண்டுமோ அந்த அடக்கத்தைக் கடைப் பிடித்ததற்காக இந்தப் பாராட்டு!

ஆனால், இலங்கை மற்றும் இந்திய மக்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள்? முந்தா நாள் NDTV-ல் இது பற்றிய கவரேஜ் வந்தது. "ராஜீவ் காந்தி கொலை என்பது எப்போதோ நடந்த துன்பியல் நிகழ்வு. அதை நினைத்து வருந்துகிறோம், மன்னிப்பு கோருகிறோம், இப்போது இந்தியா எங்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்று கோருகிறோம்" என்று முகம் இருட்டடிக்கப் பட்ட இலங்கைத் தமிழர்கள் சொல்வதைக் காட்டினார்கள். இதே வேண்டுகோளை கொஞ்ச நாள் முன்பு முகத்தை மிகப் பரிதாபமாக வைத்துக் கொண்டு ஆன்டன் பாலசிங்கமும் மொழிந்தது நினைவிருக்கலாம். நிகழ்ச்சியின் ஊடாக நடந்த எஸ்.எம்.எஸ் வாக்கெடுப்பில் 75% இந்தியா தலையிட வேண்டும் என்றும் 25% கூடாது என்றும் வந்தது (இந்த வாக்கெடுப்புக்கள் ஆங்கில செய்தி பார்க்கும் மேல் மற்றும் நடுத்தர நகர்வாழ் இந்தியர்களின் கருத்தை எதிரொலிப்பதாகக் கொள்ளலாம்). ஓய்வு பெற்ற, IPKF-ல் பணியாற்றிய ராணுவ அதிகாரி ஒருவரையும் பேட்டி கண்டார்கள். இவ்வளவு நாள் நாம் தலையிடாமல் இருந்தது முட்டாள் தனம் என்றெல்லாம் முழங்கினார். "ராணுவத் தலையீடு செய்திருக்க வேண்டும்" என்று கூறுகிறீர்களா என்று கேட்டதற்கு வழவழா என்று ஏதோ சொல்லி மழுப்பினார்.

இது பற்றி பொதுவாகக் கூறப் படும் கருத்துகள் என்ன?

"ராஜீவ் காந்தியைக் கொலை செய்தவர்கள் புலிகள். அதனால் அவர்களோடும், அவர்கள் யாருடைய பிரதிநிதிகளோ அந்த இலங்கைத் தமிழரோடும் ஒட்டுறவு ஒன்றும் வேண்டாம்" - ஆனால், இந்திரா காந்தியைக் கொலை செய்த சீக்கியத் தீவிரவாத சதிக்குப் பின்னாலும், அதற்குப் பழியாக காங்கிரஸ் நடத்திய சீக்கியக் கொலைவெறியாட்டத்திற்குப் பின்னாலும், சீக்கிய மக்கள் மற்றும் கட்சிகளோடு காங்கிரஸ் உறவு தொடர்கிறதே? இலங்கைத் தமிழர்கள் விஷயத்தில் அது ஏன் "முடிந்த அத்தியாயமாக" இருக்க வேண்டும்? இது காங்கிரசின் இரட்டை வேடம் அல்லவா?

மும்பை ரயில் வெடிகுண்டு சதிக்குப் பின் பாகிஸ்தானின் கரம் குறித்து தீர்மானமான ஆதாரங்கள் இருந்தும் "அமைதி" முயற்சிகள் தோற்கும் என்பதால் அவற்றை வெளியிடாமல் இருக்கிறதாம் மனமோகன் அரசு! அப்பப்பா, நிறுவனப் படுத்தப் பட்ட இந்திய-இந்து வெறுப்பை திட்டமிட்டு தன் நாடு முழுவதும் விதைத்து, இடைவிடாமல் தொடர்ச்சியாக தனது ஜிகாதி தீவிரவாதத்தால் இந்தியாவை ரத்த விளாறாக்கி வரும் பாகிஸ்தானிய இஸ்லாமிய அரசுகளுக்கு இவ்வளவு சலுகை ! ஆனால் புலிகளின் track record பார்த்தால், ராஜீவ் கொலைக்குப் பிறகு இந்தியாவின் மக்களுக்கும், அதன் இறையாண்மைக்கும் ஊறு விளைவிக்கும் எந்தச் செயலையும் புலிகள் செய்யவில்லை.. அவர்களது விரோதம் அந்த நாளைய இந்திய அரசுடன் தானே அன்றி பாகிஸ்தானுடையது போன்ற கடைந்தெடுத்த இந்திய வெறுப்பு அல்ல. அந்தக் குற்றத்திற்காக புலிகள் மற்றும் இலங்கைத் தமிழருக்கான உதவிகளுக்கு ஏன் நிரந்தர நிராகரிப்பு? இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக உள்ள இலங்கைத் தமிழர்களை போலி மதச்சார்பின்மைக் கட்சிகள் நடத்தும் விதம் தானோ இது?

இன்னொரு வாதம் - தனிநாடு கோரும் ஈழத்தமிழர்களை ஆதரித்தால் காஷ்மீர் பிரசினையில் காஷ்மீரிகளுக்கு தனிநாடு மறுக்கும் இந்தியாவின் தார்மீக நிலைப்பாடு என்ன ஆகும் என்று. இந்த இரண்டு பிரசினைகளையும் ஆழ்ந்து நோக்காததால் வந்த குழப்பம் இது. காஷ்மீரில் பாகிஸ்தான் உதவியுடன், ஜிகாத் மதவெறியால் உந்தப் பட்டு அங்கு வசித்து வந்த சிறுபான்மை இந்து பண்டிட்களை இஸ்லாமியத் தீவிரவாதிகள் அடித்து விரட்டி தங்கள் நாட்டுக்குள்ளேயே அகதிகளாகும்படிச் செய்தார்கள். தங்களுக்குப் பல உதவிகளும் செய்யத் தயாராக இருக்கும் இந்திய அரசை எதிர்த்து வருகிறார்கள். ஆனால் இலங்கையில்? இதே போன்ற பௌத்த-ஜிகாதி மதவெறி மற்றும் பெரும்பான்மை சிங்கள இனவெறியினால் தாக்கி அழிக்கப் படும் சிறுபான்மை தமிழர்கள் பலர் அகதிகளாகப் புலம் பெயர்ந்தும் இன்னும் தங்கள் உரிமைகளுக்காகப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்! ஒற்றுமை என்னவென்றால் இரண்டு பிரசினைகளிலும் தாக்கி அழிக்கப் படுபவர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் இந்துக்களே! இலங்கைத் தமிழர்களை ஒப்பிடுவதானால் காஷ்மீர் பண்டிட்டுகளுடன் தான் ஒப்பிட வேண்டுமே அன்றி காஷ்மீர் பிரிவினைவாதிகளோடு அல்ல! இலங்கைத் தமிழர்கள் போன்று பண்டிட்டுகள் தங்கள் உரிமைக்காக ஆயுதம் ஏந்தித் தாங்களே போரைத் தொடங்கியுருந்தால் இன்று காஷ்மீர் பிரசினையின் போக்கே வேறு மாதிரி ஆகியிருக்கும் . ஆனால் அவர்களிடையே ஊறியிருந்த இஸ்லாமிய ஆதிக்கத்தைக் கண்டு பயப்படும் திம்மித்தனம் தான் அவ்வாறு செய்யவிடாமல் தடுத்தது. பங்களாதேசிலும், பாகிஸ்தானிலும் தங்களுக்கு இழைக்கப் பட்ட கொடுமைகளை எதிர்த்துப் போரிடாமல் இந்துக்கள் தப்பி ஓடி வந்ததையும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

தங்களுக்கு இழைக்கப் படும் கொடுமைகளுக்கு எதிராக தீவிரத்துடன் போரிடும் இந்துப் பெரும்பான்மை மக்கள் என்றால் அவர்கள் ஈழத் தமிழர் தான். உலகெங்கிலும் உள்ள ஒடுக்கப் படும் இந்துக்களுக்கு உதாரண புருஷர்கள் அவர்கள் தான்.

இதே போல இலங்கைப் பிரசினையை பாலஸ்தீன பிரசினையுடன் ஒப்பிட்டுக் குழப்பிக் கொள்பவர்களைத் தெளிவிக்கும் வகையில் வஜ்ரா ஒரு பதிவைப் போட்டிருக்கிறார். சரியான கருத்து.

இந்தியா இலங்கைப் பிரசினையில் முழுமையாகத் தலையிட வேண்டும், ராணுவத் தலையீடு உட்பட. துன்புறும் இலங்கைத் தமிழ் மக்களின் துயர் துடைக்க தமிழகத்தின் அனைத்து அரசியல் கட்சிகளும் இந்தக் கோரிக்கையை வைக்க வேண்டும். இந்த பிரசினையில் காங்கிரசைப் போலவே சிந்திப்பதை விடுத்து பா.ஜ.க. தன் தெளிவான நிலைப்பாட்டை முன்வைக்க வேண்டும்.

இதுவே இந்தியாவின் பெரும்பான்மை மக்களின் விருப்பம்.